Roboty budowlane w szymbarskim kasztelu, wchodzącym w skład Muzeum - Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach, finansowane były z projektu dotyczącego ochrony zagrożonych gatunków i siedlisk chronionych, w ramach sieci Natura 2000 w Małopolsce, którego beneficjentem jest Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Krakowie.

Jak przekazała dyrektor muzeum Katarzyna Szepieniec, w odbiorze inwestycji uczestniczyli, prócz dyrekcji placówki, m.in. przedstawiciele Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska - w tym Regionalny Konserwator Przyrody - oraz Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie.

Wymiana pokrycia dachu dworu obronnego – co podkreślili przedstawiciele muzeum - prowadzona była zgodnie z wymaganiami ochrony mieszczącej się na strychu kolonii rozrodczej nietoperzy. Zapewniono im bezpieczeństwo i poprawiono warunki mikrosiedliskowe.

W trakcie prac utworzono bezpieczne otwory wlotowe, wykonano dodatkowe tzw. „chłodne przestrzenie”, zamontowano budy stojące i wiszące. Na strychu zapewniono także odpowiedni poziom zaciemnienia oraz wentylacji. Prace prowadzone były na przełomie wiosny i zimy, kiedy nietoperze zimowały poza poddaszem budynku w miejscach hibernacji. „Roboty budowlane zakończyły się przed przylotem pierwszych osobników” - podkreślono.

Kasztel w Szymbarku stanowi jedną z większych kolonii letnich nietoperzy w Polsce i znajduje się w obszarze ochronnym Ostoja Nietoperzy Powiatu Gorlickiego. Przedmiotem ochrony są gatunki nocka dużego, nocka orzęsionego i podkowca małego.

Dwór obronny - dawna siedziba Gładyszów, jest bardzo cennym zabytkiem architektury renesansu w Polsce, stanowi czołowy przykład kasztelu polskiego. Został wzniesiony w dwóch etapach na przestrzeni XVI w. Budynek zbudowano na planie prostokąta o wymiarach 20 na 13 metrów; posiada trzy kondygnacje - piwnicę, parter i piętro.

Kasztel pełnił funkcję reprezentacyjną, mieszkalną i obronną. Zamieszkiwany był do końca XVIII wieku. Następnie mieściła się w nim gorzelnia, magazyn zbożowy, a pod koniec XIX stulecia - i jeszcze w okresie międzywojennym - na parterze była kuchnia dla czeladzi dworskiej oraz kurnik. Dwór stanowił też rodzaj lamusa, w którym przechowywano niepotrzebne rzeczy.