W pracach nad wystawą "Wcale nie film" Wojciecha Pusia inspiracją było zagadnienie tzw. kina rozszerzonego (Expanded Cinema), zjawisko istotne z punktu widzenia zarówno sztuk wizualnych, jak i kinematografii.
W połowie lat 60. XX wieku pojęcie to zaproponował Stan Vanderbeek; rozwijano je w kolejnym dziesięcioleciu, jednak jego korzenie sięgają pierwszych dekad XX wieku i eksperymentów awangardy w dziedzinie produkcji filmowej, technologii mediów i sztuki performatywnej.
Wojciech Puś mieszka i pracuje w Łodzi. Pracuje ze światłem i filmem. Jego instalacje świetlne, obiekty interaktywne, filmy i prace wideo w szczególny sposób kontemplują pojęcie kinowości i odwołują się do zjawisk mających swoje źródło w naturze. Obiekty i prace instalacyjne artysty poprzez specyficzne użycie światła – Ogród 2006 (Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria Leto), Paparazzi 2009/2013 (Galeria Entropia, Galeria Leto, Louis Vuitton Warsaw Department Store), Cinema 2013 (Bunkier Sztuki w Krakowie), koloru – Praia da Luz 2011 (Galeria Leto) i dźwięku – FC13 2013 (Muzeum Sztuki MS2 w Łodzi) oddziałują na otaczającą je przestrzeń i stawiają widza w pozycji uczestnika abstrakcyjnych, potencjalnie fabularnych sytuacji z pogranicza realności i rzeczywistości filmowej.
Wojciech Puś jest absolwentem i wykładowcą Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi. Jego prace znajdują się w kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (Paparazzi 2013, Magic Hour 2013), Bunkra Sztuki w Krakowie (Cinema 2013) oraz w prywatnych kolekcjach w Polsce, Niemczech i Włoszech.