Dzięki najnowszym zdobyczom techniki konserwatorzy mogą poznać i przeanalizować stan nici, barwniki, zanieczyszczenia i wkroczyć do "akcji konserwatorsko-zabezpieczającej". Wszystko po to, aby pięknymi, zabytkowymi tkaninami mogły cieszyć oczy kolejne pokolenia. Barwniki pod wpływem czasu i światła ulegają rozpadowi lub wyblaknięciu, zanieczyszczenia powietrza wpływają na metalowe nici w zabytkowych tkaninach. Dla naukowców wspierających historyków i konserwatorów kluczowe jest zrozumienie przyczyn degradacji zabytkowych obiektów oraz znalezienie najlepszych sposobów ich konserwacji, w tym konserwacji prewencyjnej, zabezpieczającej przed przyszłymi możliwymi zmianami. 

W badaniach wykorzystywana jest min. chromatografia cieczowa − obejmuje ona  techniki analityczne wykorzystujące zjawisko różnej szybkości migracji składników analizowanej mieszaniny. Jej początki  związane są z rosyjskim botanikiem o nazwisku Cwiet. Nazwa chromatografia ("pisanie barwami") wzięła się od pierwszych doświadczeń botanika. Z pomocą konserwatorom sztuki przychodzi również mikrofedometria , która pozwala na prognozowanie zmian wywoływanych przez światło i może dostarczyć wyników niezbędnych dla stworzenia planu konserwacji prewencyjnej dzieła sztuki. Badania tą techniką mogą być prowadzone dla wszystkich klas materiałów występujących w kolekcjach muzealnych. W szczególności użyteczne są dla dzieł wykonanych na podłożu papierowym, takich jak manuskrypty, druki, akwarele, a także obrazów czy zabytkowych tkanin. "Mikrofedometria pozwala wielokrotnie skrócić czas wykonania badania światłotrwałości z dni do minut i co szczególnie ważne nie pozostawia śladów wykonanych testów" – powiedział dr. hab. Tomasz Łojewski z Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.
 Co zrobić, aby arrasy przetrwały jak najdłużej w możliwie najlepszym stanie? O naukowych badaniach arrasów  opowiedziały Ewie Szkurłat Emilia Nowak-Przybyszewska i Joanna Pasieka z pracowni konserwacji  tkanin Zamku Królewskiego na Wawelu.