Czy artysta wywiązał się z zadania, jakie otrzymał?
DS: Według mnie fenomenalnie przekroczył moje wyobrażenie. Jestem bardzo ciekawa zdania studentów i krakowian. Trzymałam te projekty w tajemnicy. Były one moim pomysłem, który najpierw długo omawiałam z moimi przyjaciółmi, wybitnymi grafikami Anią Sobol-Wejman i Stanisławem Wejmanem, którzy są ojcem i matką chrzestną tego projektu. Ich gustowi ufam bezkrytycznie, ponieważ są dla mnie najwyższymi autorytetami. Zwróciłam się do Darka Vasiny, zadając mu takie zadanie, że to ma być nasz patron. Mamy też drugą ścianę i na niej zabawimy się tym, jakby Wyspiański dzisiaj wyszedł na ulicę i zobaczył świat, teatr i popatrzył na współczesność naszymi oczami tak, jak my staramy się patrzeć jego świat.
DV: Jak to pani rektor bardzo pięknie powiedziała, żeby było to trochę takie połączenie tradycji z czymś ponadczasowym. Taki rodzaju buntu młodości, z jaką kojarzy się Wyspiański z tymi samymi cechami, które są obecne w młodych ludziach dzisiaj. Wymyślając kompozycję, nie chciałem być w jakiś sposób bardzo oczywisty, żeby symbole, które tam są zawarte, były metaforyczne.
(cała rozmowa do posłuchania)