Polski Fiat 508. Historia Fiata z przymiotnikiem "polski", rozpoczęła się we wrześniu 1931, kiedy to podpisano umowę z włoskim koncernem na licencyjną produkcję samochodów osobowych modelu 508 - w jego pierwszej wersji. Po pięciu latach Państwowe Zakłady Inżynierii w Warszawie produkowały już trzecie wcielenie "508" nazwane "Junak" i to właśnie na bazie tego modelu powstał wojskowy "Łazik".
Łazik miał otwarte nadwozie bez burt, lub z burtami brezentowymi, pozwalające na błyskawiczne opuszczenie pojazdu w warunkach bojowych. Składana do przodu przednia szyba umożliwiała prowadzenie ognia w czasie jazdy, a kabina posiadała uchwyty na broń i pojemnik na granaty. Pod maską Łazika znajdował się 4-cylindrowy, rzędowy, dolnozaworowy, chłodzony wodą silnik o pojemności 995 cm³, i mocy maksymalnej 24 KM przy 3600 obrotach na minutę. Silnik napędzał tylną oś, poprzez skrzynię biegów o 4 przełożeniach, z przełożeniem terenowym - w niektórych egzemplarzach znajdował się także reduktor do jazdy terenowej...
PF 508 III/W Łazik przewidziany był jako etatowy pojazd rozpoznania w batalionach zmotoryzowanych, używano ich jako wozów sztabowych, sanitarek, znajdowały się także w składach gospodarczych pociągów pancernych. Ale na modelu 508 nie kończył się bynajmniej udział Polskich Fiatów w naszym wrześniowym wojsku. Kiedy do użytku cywilnego wszedł nowy i większy model Fiata - 518, również i on miał swoją "Łazikową" wersję. Na bazie łączenia elementów z modeli 508 i 518, powstał ciągnik artyleryjski PZInż 302, budowano też furgony dla oddziałów łączności, oraz ciężarówki dla kompanii cekaemów. W wojsku swoje miejsce znalazła także ciężarówka Polski Fiat 621, produkowana od 1935 roku - i to na jej bazie powstała chyba najciekawsza konstrukcja - półgąsienicowy samochód ciężarowy wz. 34 stosowany jako ciągnik artyleryjski o symbolu C4P. Ostatnim z wojskowych Polskich Fiatów był furgon Polski Fiat 618, służący jako transporter oddziałów kawalerii zmotoryzowanej.
